Jouwverhaal.nl

Adrenaline raast met een grote snelheid door mijn lijf. Mijn inzending van Jouwverhaal.nl is nu officieel het universum in. Is het mijn kans om door te breken? Daar heb ik geen hand meer in en ik moet het los laten. Het enige dat ik kan doen is mensen ‘lastig’ vallen om mijn verhaal te promoten.
Het begon december 2013. Jouwverhaal.nl en het Kruidvat organiseerden de grootste landelijke schrijfwedstrijd. Ik doe niet vaak mee met schrijfwedstrijden, maar dit leek mij een kans op. Het thema was LEF. De eerste zin kwam vloeiend uit mijn pen en langzaam werd ik gegrepen door het verhaal. Geen idee waar het over zou gaan, wie de hoofdpersonen zouden zijn en wat de climax zou zijn. Het enige dat ik wist was de beginzin:

Haar handen gevouwen op haar schoot, bloedrandjes onder haar nagels.

Het intrigeerde me en maakte me nieuwsgierig. Het verhaal werd mij gegeven en het enige dat ik moest doen was de woorden volgen en het op papier zetten. Ik voelde emotie, diepgang en aan het eind van het verhaal was ik tot tranen geroerd. Ik voelde het meisje en de ik-persoon zo dicht bij mij. Het verwonderde mij, alsof ik door een kracht werd gedreven om te schrijven. Na het lezen zag ik mezelf in het verhaal terug. De emoties, de donkere haren, de vader-dochter verhouding en ik wist dat ik dit verhaal voor mezelf heb geschreven. Ik ben ervan overtuigd dat je in de eerste plaats voor jezelf moet schrijven en niet voor een ander.
Daarna volgden weken van stemmen werven en afwachten. Ik daalde langzaam naar een positie ergens rond de 100^e plaats en verloor langzaam het vertrouwen bij de beste veertig verhalen te kunnen horen. Immers ik had niet genoeg stemmen en was mijn verhaal sterk genoeg om door de vakjury gekozen te worden? Wie was ik om te kunnen denken dat mijn verhaal uit meer dan 1200 inzendingen gekozen zou worden.

18 januari 2014

De dag dat ik vier jaar geleden mijn kleine Sam heb verloren. Het mannetje dat ik niet in dit aardse leven mocht leren kennen. Toch is hij iedere dag bij mij: zijn moeder. De voorgaande week had ik me voorgenomen deze dag naar het strooiveld te gaan. Een momentje voor hem en mij samen.
’s Ochtends had ik voor SchrijvenInHoorn een schrijfworkshop georganiseerd o.l.v. Ellis Bell, daarna zou ik naar Sam gaan. Zon scheen door de ramen, de workshop was inspirerend en ik werd meegezogen in de fijne sfeer. Deze ochtend en een sterkteknuffel van schrijfvriendin Gerti maakten me zo dankbaar en met een gelukzalig gevoel vertrok ik naar huis. Deze dag kon niet meer stuk.
Onderweg ontving ik een lief Facebook bericht van Gerti: ‘Elly de uitslag van de Kruidvat wedstrijd is binnen. Kijken jij!’ Met kloppend hart kroop ik thuis meteen achter de computer. Het zou toch niet waar zijn? De winnende veertig verhalen stonden online en ik zag mijn naam er tussen samen met schrijfvriendin Loes. Gekozen door de vakjury! Gerti helaas niet. Hoewel ze zelf ook had meegedaan met hoop op, was ze intens blij voor me en leefde ze mee. Dat iemand zo blij voor je kan zijn en zichzelf daarbij vergeet. Dat maakte me zo dankbaar door omringd te zijn met lieve mensen. De hele dag liep ik op wolken, dit was een dag met een gouden randje.
Tot ik me de volgende dag met een schok realiseerde dat ik Sam was vergeten. Hoe kon ik hem vergeten? Even voelde ik mij een slechte moeder. Heel even. Tot ik me besefte dat hij het was die op deze bijzondere dag de zonnestralen door het raam liet schijnen. Die gedachte bezorgde mij een glimlach om mijn lippen.

Een inspirerende workshopdag met Angela Groothuizen, Susan Smit, Femmetje de Wind en Marion Pauw was de prijs. Ik heb alle informatie opgesnoven als frisse lucht en ontzettend genoten van deze dag, die veel te snel voorbij was.
En vandaag start ronde twee. Vandaar de adrenaline. Na zes dagen werken met o.a. de feedback van Susan Smit om het verhaal beter te maken. Ik heb geredigeerd, geredigeerd, nog een keer geredigeerd, advies gevraagd en darlings gekilled. Nu is het verhaal het universum in. De winnaar wint een boekcontract. Zal dit mijn kans en schrijfjaar zijn? Wordt Jouwverhaal.nl mijn verhaal? Of ga ik een ander pad bewandelen? En wordt 2014 hoe dan ook mijn schrijfjaar. Een winnaar voel ik me al. Ik wacht het af, leun achterover en geniet van wat is geweest. Deze mooie herinnering pakken ze me niet meer af.